تری دکتین حاوی موکسی دکتین بوده که از گروه  ماکروسایکلیک لاکتون نسل دوم بوده و روی طیف گسترده ای از انگل های گرد و انگل های خارجی موثر است و دیگری تریکلابندازول از گروه بنزیمیدازول‌ها می‌باشد. ترکیب این دو ضد انگل نسبت به زمانی که به صورت تکی استفاده می‌شوند طیف اثر گسترده‌تر و اثربخشی قویتری ایجاد می‌نماید. موکسی دکتین با تداخل در گیرنده‌های ‌GABA‌ و آن هم از طریق فعال شدن دروازه ورود یون‌های کلراید به داخل سلول ‌Post synaptic‌ باعث دپلاریزاسیون وسیع و غیرقابل بازگشت در سلول شده که موجب مرگ انگل می شود.

تریکلابندازول به عنوان کشنده فلوک کبدی یا ‌Flukicide‌ شناخته می‌شود . این ترکیبات با اتصال به بتا توبولین دپلیمریزاسیون سلولی را از طریق بتا توبولین ایجاد می‌نمایند. در چنین حالتی همه فرآیندهای سلولی مرتبط با بتاتوبولین مختل شده و مرگ انگل را سبب می‌شود.‌

موکسی دکتین به خوبی در تمام بافت‌های بدن پخش می‌شود اما به دلیل حلالیت بهتر آن در چربی بیشترین غلظت آن در بافت‌های چربی مشاهده می شود. متابولیسم موکسی دکتین از طریق هیدروکسیلاسیون می‌باشد و اصلی ترین راه دفع آن هم از طریق مدفوع است. ‌

عمده ترین راه دفع تریکلابندازول در گوسفند، بز و خرگوش از راه مدفوع می‌باشد که بعد از 6 تا 10 روز به صورت تغییر نیافته و از طریق ترشح کیسه صفرا صورت می‌گیرد. دفع ادراری بسیار ناچیز است.‌